ΟΙ «ΆΓΙΟΙ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ»: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ
Οι «Άγιοι της φυλακής»: θρησκευτικός λεγεωναρισμός στη μετακομμουνιστική Ρουμανία
Εισαγωγή
Στις 23 Σεπτεμβρίου ο Πατριάρχης Κύριλλος της Μόσχας με μια πρωτοφανή δήλωση του, με την οποία υποστήριξε ότι όποιος πεθάνει για το καλό της πατρίδας του, εξασφαλίζει την κάθαρση των αμαρτιών του, απέδειξε για μια ακόμα φορά πόσο έχει διαστρεβλώσει τις ευαγγελικές αξίες. Η εργαλειοποίηση του χριστιανικού μαρτυρίου ώστε να προωθηθούν πολιτικά δόγματα και ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες δεν είναι, δυστυχώς, κάτι πρωτόγνωρο.
Έναν αιώνα νωρίτερα, στη Ρουμανία του Μεσοπολέμου, εκδηλώθηκε ένα φασιστικό κίνημα με έντονη χριστιανική-μυστικιστική χροιά. Το 1927 ιδρύεται στο Ιάσιο από τον ακραίο εθνικιστή αξιωματικό Κορνέλιου Ζέλια Κοντρεάνου (Corneliu Zelea Codreanu) (1899-1938), γνωστό ως «Καπιτάνουλ» η Λεγεώνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ [Legiunea Arhanghelului Mihail], ενώ το 1930 ιδρύεται η Σιδηρά Φρουρά [Garda de Fier] ως το πολιτικό της τμήμα. Οι κεντρικοί άξονες της Λεγεώνας ήταν ο αντικομμουνισμός, ο αντισημιτισμός, η προσήλωση στην παράδοση και η υποστήριξη των Ορθόδοξων αξιών σε επίπεδο κοινωνικό, πολιτικό ακόμα και οικονομικό. Ο έντονος μυστικιστικός χαρακτήρας της οργάνωσης είναι εμφανής παντού, από τις τελετουργίες της έως την ακραία της νεκρολατρεία και την εμμονή με το χριστιανικό μαρτύριο. Αυτό άλλωστε αποτελεί και το desideratum κάθε γνήσιου Λεγεωνάριου, όχι όμως το μαρτύριο για την αγάπη του Χριστού, αλλά το μαρτύριο και η θυσία για την πατρίδα. Ο γνήσιος Λεγεωνάριος, μπορεί να φτάσει στην αγιότητα, μόνο διαμέσου της θυσίας για το καλό της πατρίδας του, ακόμα και αν αυτή η «θυσία» περιλαμβάνει δολοφονίες, εγκλήματα και προδοσίες.
Απώτερος στόχος της Λεγεώνας, ήταν η πνευματική και ηθική αναγέννηση της Ρουμανίας εφαρμόζοντας το οικονομικό και πολιτικό της πρόγραμμα εκκαθαρίζοντας τη χώρα, με κάθε τρόπο, από το ξένο εθνικά και θρησκευτικά στοιχείο (κυρίως το εβραϊκό), όπου κι αν αυτό βρισκόταν. Οι περισσότεροι από τους Λεγεωνάριους φυλακίστηκαν σταδιακά, από το 1941 και έπειτα, ακριβώς εξαιτίας αυτών των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Παρόλα αυτά, κυρίως μετά την πτώση του Κομμουνισμού, οι (νέο)-λεγεωνάριοι που έκαναν γρήγορα την επανεμφάνισή τους και οι οποίοι φαντασιώνονταν ένα ένδοξο θρησκευτικό φασιστικό παρελθόν, διαστρέβλωσαν την αλήθεια ώστε να θεωρηθεί ότι διώχθηκαν για την πίστη τους και ότι πρόκειται περί σύγχρονων μαρτύρων και αγίων.
Διαβάστε όλο το άρθρο ΟΙ «ΆΓΙΟΙ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ»: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΛΕΓΕΩΝΑΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑ
