Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΤΗ ΣΤΩΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
Η αντιμετώπιση του θανάτου στη Στωική Φιλοσοφία και στην Ορθόδοξη Θεολογία
Η αντιμετώπιση του θανάτου στη Στωική φιλοσοφία δεν μπορεί να γίνει κατανοητή αν δεν ενταχθεί στη βασική διάκριση της διδασκαλίας της μεταξύ των εφ’ ημίν και προαιρετικών και των ουκ εφ’ ημίν και απροαιρέτων. Στα δεύτερα εντάσσονται ο πλούτος και η πενία, η υγεία και η ασθένεια, η δόξα και η αδοξία, η ζωή και ο θάνατος, καταστάσεις του βίου που δεν εξαρτώνται από μας και συνεπώς ούτε μας ωφελούν ούτε μας βλάπτουν. Οι καταστάσεις αυτές του βίου είναι ξένες και αλλότριες συμφώνως προς τη Στοά και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται. Απεναντίας στα εφ’ ημίν και προαιρετικά οι Στωικοί εντάσσουν μόνο τη βούληση ως δύναμη ανανάγκαστη, απαραπόδιστη και απαρεγχείρητη. Είναι το κατεξοχήν προνόμιο του ανθρώπου, η χρήση του οποίου εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τον ίδιο.
Συνεπώς, επιβεβλημένο κρίνεται για τον φοιτητή της Στοάς να αντιμετωπίζει τον θάνατο ως ξένο και αλλότριο φαινόμενο που δεν τον βλάπτει, διότι δεν εξαρτάται από τη θέλησή του. Ο Επίκτητος στη συνάφεια αυτή μάς δίνει εξαιρετικά παραδείγματα αντιμετώπισης του θανάτου, διδάσκοντας τους φοιτητές του. Λέγει επί παραδείγματι ότι ο θάνατος δεν είναι διόλου απροσδόκητος, όπως ατυχώς σήμερα νομίζουμε. Σημειώνει χαρακτηριστικά: «Πώς μπορεί να είναι απροσδόκητο ένα πράγμα τόσο φυσικό; Πρόκειται για φυσική μεταβολή των προτέρων σε άλλα, μεταβολή όχι απώλεια, αλλά διατεταγμένη οικονομία και διοίκηση, δηλαδή αποδημία».
Διαβάστε όλο το άρθρο Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΤΗ ΣΤΩΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
